ANETO. 2009 Abuztuan.

Estós-etik jetsi gara. Gaur bertan Arlaud-Gourgs Blancs-Camboué gailurreri guztia egin dugu. Nekatuta gaude, baina behera jeisterakoan, Renclusara deitu eta gure sorpresarako, tokia dagoela esan digute. Semeak oraindik ez dauka eginda Aneto, beraz aukera egokia sortu zaigu. Horrela ba, aparkalekuan kotxea utzi, berriz motxilak prestatu eta autobusa hartu dugu Besurta-ra joateko.

Gainean daramagun paliza ez da oztopo aterpera igotzeko. Arrasaldeko 7retan heldu gara, eta afaria zain daukagu.

Aspaldian egon gabe nago aterpean, eta izugarrizko sorpresa hartu dugu. Hau hotela da, seirentzako gelak, komun, dutxa eta guzti,  jatetxeetako bezalako jangela,... Egia esan, badira 25 bat urte hemen egon gabe, eta gainera Aste Santuetan, elurrarekin,..., beste historia bat zen hura.

Ilunabarra Salvaguardian.

Oso goiz altxatu gara, eta Portillon inguruan egunsenti ederra bizitzeko aukera izan dugu.

Forcanada eta beste mendi asko agertzen zaizkigu.

Portillonetik, hodeiz estalita ikusten ditugu Aneto eta Malditoak. Glaziarraren egoera penagarria da. Lehenbiziko aldia da horrela ikusten dudala, beti elurrarekin egon izan gara eta.

Forcanada dotorea.

Malditoen azpian. Ez daukagu inor aurretik, eta bide egokia aurkitu behar dugu glaziarrean.

Coronas lepoan.

Oraindik bakarrik gabiltza hemen goian. Coronas-Maldito mendilerroa eta Coronas aldea ikusten ditugu. Gure tontorra orain garbi dago, baina inguruan itxura susmagarriko hodei beltzak ari dira pilatzen.

Mahoma igarobide famatuan.

ANETO. Luxu bat abuztuaren 14an bakarrik egotea tontorrean. Anetoren Bizkarrera joateko asmoa ere bagenuen, baina hodeiak ikusita, beherantzko bidea hartu dugu.

Daviu eta Escudier orratzak eta Coronas-eko lakuak.

Coronas- Maldito- Maladeta.

Jeisterakoan, Oliveras-Arenas tontorrera igo dugu. Hemendik hasi gara jendea ikusten Coronas lepotik goruntz datozela.

Glaziarrean berriz, Coronas inguruan. Atzean ikusten da gora dihoan jendea.

Glaziarra erabat pitzatuta eta errekatxoak azpitik.

Atzera begira. Orain bai prozesioa igoeran. Lasaiago ibili gara gu...

Glaziarretik irten gara.

Portilloneko igarobidea. Orain igotzea tokatzen da.

Azken agurra Aneto eta Malditoei. Laster trumoi burrunba entzungo dugu.

Gorgutes-Pic de Sacroux- Mall Pintrat ingurua parean.

Aterpera heldu garenean hasi dira euri tantak. Bertan garagardo bat hartu, eta gehiegi busti gabe heldu gara Besurtara. Goiz ibiltzearen abantailak. Ez neukan gogo handirik udan Anetora joateko, baina azkenean, zorte handia izan dugu eta esperientzia polita izan da.

Senda el Cartero-PEÑA SALÓN 1226 mt-Vivolines-Casielles-Puente Vidosa.

Atzo, Abuztuak 19, herritik goiz atera eta San Juan de Beleño-ra etorri ginen. Gero Pierzu-ra joan-etorria, eta Beleñon lo egin ondoren, Beyos haitzartean dagoen Vidosa Zubira etorri gara. Bertan kotxea utzi eta 800 bat metro egin ditugu errepidetik, El Cartero bidearen hasierara heltzeko.

Errepide ertzean dagoen kartela. Berez, Degüera bidea da, baina hor jarri duten izenarekin da ezaguna. Guk Biamón herrixkara heldu arte jarraituko dugu bide markatu hau. Gero, utzi egingo dugu Salón mendira igotzeko.

Hasiera potentea da, harritzar artean eta malda handiarekin, baina bidea oso ondo dago markatuta.

Sella ibaiaren beste aldeko orratzak. Paisaia ikusgarria da.

Errepidea oso behean utzi dugu. Hasierako malda handia igo ondoren, bidea lasaitu egiten da, eta inguruaz gozatzen goaz.

Toki batzutan oso ondo mantentzen dira toki harrigarri hauetatik igaro ahal izateko ipinitako "armadurak".

Orain, PRa dela eta, kateak ere jarri dituzte.

Aurrean daukagu Biamón herria. Izugarria da ikustea zein tokitan bizi ziren orain dela gutxi arte "beyuskoak"

Herrira heltzeko "sedo bajo" deitzen dena igaro behar dugu. Bide hau da haitzartetik herrira etortzeko zuten bidea. Harrigarria!. Orain pista bat dago Casielles-etik, baina ez dago biztanle finkorik. Paradoxak.

Horreo "beyusco" hau nahiko ondo mantentzen da oraindik. Gainontzekoa ea erorita dago dena. Pena bat...

Biamón herrian PRa utzi eta, aintzinako bideak jarraituz, Nochendi lepora igo dugu. Hemendik oso ondo ikusten ditugu Pierzu eta Carria, Pongako bi mendi ezagunak.

Nochendi lepoa.

Viego herria, Llomena lepoa (Beleñora joateko), eta Tiatordos mendia.

Nochendi-tik Salón-era igotzeko, mendi guztia inguratuko dugu. Ertzera heldu ondoren, horma horrien azpitik joango gara, eta horretarako, kobazulo bat aurkitu behar dugu bertatik jeisteko. Ezinezkoa dela dirudi, baina badago pasoa!

Kobazulora jeisten.

Kobazuloko leihotik Viego herria ikusten dugu berriz.

Atera gara hormen azpira. Espektakularra eta sinesgaitza.

Horma horretan dago zeharkatu dugun kobazuloa.

Orain Peña Salón-en horma guztiak inguratuko ditugu azpitik, beste aldean Víboli-tik datorren bidera heldu arte.

Bagaude bidean. Boya La Campiella lepotxo hortara igoko dugu. Hemen bidea oso ondo dago.

Eta lepotik berehala heldu gara PEÑA SALON-era. Ez da mendi garaia (1245m), baina izugarrizko ikuspegiak ditu. Hemen, Tiatordos erraldoia.

Gure azpian Víboli herria, bere bi hauzoekin. Gero, horra jetsi behar gara, Vibolines bide sinesgaitza jarraitzeko.

Beste aldean, Porra de Valdepino (biharko helburua), Canto Cabronero, Peña Beza eta Cornión mendikatea.

Furacao begia, Vibolines mendian.

Víboli-ra jeisten, begiak ondo zelatatzen gaituela.

Víboliko etxeak.

Kanposantua.

Hemen hasten da Vibolines "sedoa". Ibilaldi guztia ari da espektakularra izaten, baina orain datorren episodio honek beste guztiak gainditzen ditu.

Hau da sedora sartzeko erreferentzia. Ate zahar bat hormen erdian. Zeharkatzera goaz...

Gezurra badirudi ere, hortik igoko dugu, horma gainditzeko. Inguru hauetako artzaiek aurkitzen zituzten zirrikituak izugarriak dira. Bertara hurbildu arte ez du ematen pasoa egongo denik, baina badago.

Toki zailenetan "armatutako" bideak daude. Liluratuta goaz.

Hormaren goiko zatian, kobazulo batera sartu behar da, gero goiko partetik irteteko.

Kobazuloaren sarrera.

Kanpora begira. Toki ona da atseden apur bat hartzeko, eguzkitik babesean, paisaiaz gozatu eta aintzinako artzaiek horrelako tokietatik ibiltzeko izango zituzten beharrei buruz gogoeta egiteko.

Kobazulotik irteteko dagoen episodioa ere ez da makala. Bidezidor estua horma guztia azpian daukagula.

Hortik aurrera lasaitasuna dator. Tuba artegiko txabola isolatuetara heldu gara. Txabola batetako sarrera.

Tuba-tik behera goazela basotik, berehala aurkitu dugu bide on bat, eta laister agertuko gara Casielles herriaren gainean.

Casielles herria. Gutxienez familia bat bizi da bertan.

Duela urte gutxi egin dute herrira heltzeko errepidea estua, Foz de los Andamios-etatik gora. Pongako "Alpe de Huez".

Atzera begira. Vibolines sedoa ezkerreko ertz horretan agertzen da, eta Tuba artegiko txabolak, basoaren goiko partean daude kokatuta.

Casielles herriko etxe eta horreoak.

Casielles-etik daukagun ikuspegia ere aparta da. Beyos inguratzen duten orratz, espoloi eta tontorrak.

Eliza.

Casielles-etik La Caviella beste herrixka batera jetsi behar da. Kostatu zaigu bidea aurkitzea. Lehenbizi, mastin batzuk oztopo egin digute, eta baso nahiko itxi batetik sartu behar izan gara, La Caviellan jauzita dauden etxeetako batean PRaren markak aurkitu ditugun arte. La Caviella, erabat utzitako herria da, dena dago erorita, eta landaretzak hartu du inguru guztia. Baina, hemendik igaro da La Verganza aintzinako bidea.

Behin markak hartuta, ez dago arazo handirik bidea jarraitzeko, nahiz eta toki batzutan nahiko izurratuta egon. Horrela jetsiko gara Beyos haitzarteko errepidera.

Beyos-en beste aldeko orratz eta espoloiak. Mundu bertikala da hau.

Hemen ateratzen da errepidera. "Kairn" bat dago bertan ipinita. Orain errepidea jarraitzea besterik ez zaigu geratzen Puente Vidosa-ra itzultzeko (ordu laurden bat). Ibilaldi honetan ez dugu mendi garairik igo, baina izugarrizko esperientzia izan da. Pongako inguru eta zirrikitu paregabeak ezagutu ditugu eta bertako artzaien bizitoki eta bizitza gogorraren lekuko izan gara. Ibilaldi gogorra da baina oso atsegin emailea.